woensdag 30 september 2015

Spanje/Marokko, september 2015


Spanje/Marokko, september 2015

 

 

Voordat we richting Spanje vertrekken, gaan we eerst van 2 t/m 6 september naar Willys Treffen in Bad Kreuznach in Duitsland. Zoals gewoonlijk is het een gezellig 4x4 treffen, waar we naast onze Nederlandse reiskennissen ook veel buitenlandse reizigers zien die we de laatste jaren in Marokko hebben leren kennen. Vanuit Bad Kreuznach rijden we via de route du soleil Spanje binnen. We overnachten in Monars (hier worden we na 1 dag weggestuurd door de politie), Burriana (aan het eind van de boulevard) en een paar dagen in Canada de Gallego. Omdat het hier een week geleden veel geregend heeft, is het pad naar Playa les Perchelles veranderd in een modderbak. ’s Ochtends moeten we eerst een auto met Spanjaarden lostrekken uit de modder en aan het eind van de middag staat een wanhopig Frans stel met 100 euro in de hand te wapperen bij onze truck. Ze hebben zichzelf vastgereden op het strand en vragen of Mike hun eruit komen trekken. Door een stuurfout komt onze truck vast te zitten in een zachte walkant bij een slootje en de Fransen moeten helaas nu eerst ons helpen met uitgraven van de banden. Rijplaten neergelegd, banden afgelaten en er weer uitgereden. Hierna met de sleepkabel de Fransen van het strand afgetrokken.

 

De volgende overnachtingsplekken zijn in de buurt van San Juan de los Terreros (mooie baai), Roquetas de Mar (vreselijk toeristisch, 1 keer en niet weer) en een stukje buiten Tarifa. In Tarifa waait het zo hard dat je gezandstraald wordt bij de zee. De temperatuur is hier net als de afgelopen dagen wel prima; zo’n 28 graden. Op 21 september is de wind eindelijk gaan liggen en vertrekken we vanaf Algeciras naar Ceuta in Marokko. In Algeciras mogen we nergens in de buurt van de haven onze truck parkeren om een ticket te kopen. Na veel rondjes rijden, parkeren we de truck uiteindelijk op een parkeerterrein voor vrachtwagens, dat een eind van de ticketverkooploketten ligt. Een retourticket (1 jaar geldig) kost dit keer 232,00 euro.

De truck achteruit de boot opgereden en het Spaanse bootpersoneel zit alleen maar tegen Mike te schreeuwen en te gebaren hoe hij de truck vlak tegen stalen balken aan moet rijden. Mike wordt hier niet goed van. Dan moeten we snel de truck verlaten omdat een andere vrachtwagen met enkele centimeters tussenruimte naast de onze moet staan en kunnen we Tosh niet meer meenemen naar het bovendek. Hij moet nu alleen een uur voor in de vrachtwagen blijven, wat hij niet gewend is. Als we zijn aangekomen in Ceuta en weer in onze truck gaan, zien we dat Tosh zich helemaal uit zijn tuigje heeft gewurmd en dat hij in paniek uit het raam heeft gehangen en alles voorin de cabine heeft natgekwijld. Gelukkig is hij niet door het openstaande raam gesprongen en op zoek gegaan naar ons.

De grensformaliteiten verlopen snel en soepel. Het scheelt een boel invulwerk van papieren als je in Nederland al de invoerpapieren voor de truck en quad klaarmaakt. Dit kan via de site van de douane van Marokko. Het invoerpapier heet een D-16ter.

Op de camping in Martil, waar het 34 graden is, doen we de was en vullen onze drinkwatertank weer bij. Ook doen we inkopen in het dorp en wisselen geld; voor 1 euro krijgen we 10.60 dirham.

Op 24 september rijden we naar een klein meertje iets ten zuidoosten van Ouezzane. Het is vandaag een feestdag in Marokko; slachtdag. Elke familie slacht vandaag 1 of meerdere schapen, afhankelijk van de grootte van de familie. De rest van de week gaan ze alleen maar schaap eten. Onderweg zien we bij de huizen de gevilde schapen aan de bomen hangen. Ook zijn er mensen die hun schaap in de plaatselijke autowasserette slachten. De economie ligt vandaag plat en er is ook bijna geen verkeer op de weg.

 

In Fes kopen we een Jawal sim-kaart van Maroc Telecom zodat we voor een gunstig tarief kunnen bellen en internetten(0,60 per minuut bellen naar Nederland). De simkaart is een jaar geldig en je kan overal opwaardeerkaartjes kopen. De camping in Fes, Le Diamant Vert, is (permanent?) gesloten.

In de buurt van Taza bewonderen we het Tazekka National Park. Prachtig groen natuurgebied met kloven, grotten en rotsen begroeid met kurkeiken en naaldbomen. Onderweg vinden we stukken versteend hout. Als we de truck op 1400 meter hoogte parkeren voor de overnachting gaat het even flink te spoelen.

 

Via Guercif rijden we richting Missour. Een stukje ten zuiden van Oulad Oulet El Haj parkeren we de truck bij een mooie rivierbedding met mini waterval. Het is vandaag erg warm en we kunnen onszelf heerlijk afkoelen in de kleine met regenwater gevulde poelen tussen de rotsen. Er zijn op deze plek neolitische speerpunten en andere stenen gebruiksvoorwerpen te vinden.

 
 
 

De volgende dag staan we een stuk ten zuiden van Missour weer bij een rivierbedding en zien opnieuw speerpunten en stenen gebruiksvoorwerpen. ’s Avonds begint het te spoelen en te onweren.

We rijden via Midelt en Errachidia door naar Meski waar we 1 nacht op de vieste camping van Marokko staan; La Source Bleue. We zijn hier de enige reizigers en toch zijn de wc’s zo vies dat zelfs de Marokkanen er niet meer heen durven te gaan.

Via een wasbordpiste rijden we van Erfoud naar Erg Chebbi. Omdat het de afgelopen dagen veel geregend heeft, zijn de lage vlaktes voor de hoge zandduinen op sommige plekken gevaarlijk drassig. Tussen de zandduinen zijn veel neolitische/mesolitische microlieten te vinden.