Spanje/Marokko, september 2015
Voordat we richting Spanje vertrekken, gaan we eerst van
2 t/m 6 september naar Willys Treffen in Bad Kreuznach in Duitsland. Zoals
gewoonlijk is het een gezellig 4x4 treffen, waar we naast onze Nederlandse
reiskennissen ook veel buitenlandse reizigers zien die we de laatste jaren in
Marokko hebben leren kennen. Vanuit Bad Kreuznach rijden we via de route du
soleil Spanje binnen. We overnachten in Monars (hier worden we na 1 dag
weggestuurd door de politie), Burriana (aan het eind van de boulevard) en een paar
dagen in Canada de Gallego. Omdat het hier een week geleden veel geregend
heeft, is het pad naar Playa les Perchelles veranderd in een modderbak. ’s
Ochtends moeten we eerst een auto met Spanjaarden lostrekken uit de modder en
aan het eind van de middag staat een wanhopig Frans stel met 100 euro in de
hand te wapperen bij onze truck. Ze hebben zichzelf vastgereden op het strand
en vragen of Mike hun eruit komen trekken. Door een stuurfout komt onze truck
vast te zitten in een zachte walkant bij een slootje en de Fransen moeten helaas
nu eerst ons helpen met uitgraven van de banden. Rijplaten neergelegd, banden
afgelaten en er weer uitgereden. Hierna met de sleepkabel de Fransen van het
strand afgetrokken.
De volgende overnachtingsplekken zijn in de buurt van San
Juan de los Terreros (mooie baai), Roquetas de Mar (vreselijk toeristisch, 1
keer en niet weer) en een stukje buiten Tarifa. In Tarifa waait het zo hard dat
je gezandstraald wordt bij de zee. De temperatuur is hier net als de afgelopen
dagen wel prima; zo’n 28 graden. Op 21 september is de wind eindelijk gaan
liggen en vertrekken we vanaf Algeciras naar Ceuta in Marokko. In Algeciras
mogen we nergens in de buurt van de haven onze truck parkeren om een ticket te
kopen. Na veel rondjes rijden, parkeren we de truck uiteindelijk op een
parkeerterrein voor vrachtwagens, dat een eind van de ticketverkooploketten
ligt. Een retourticket (1 jaar geldig) kost dit keer 232,00 euro.
De truck achteruit de boot opgereden en het Spaanse
bootpersoneel zit alleen maar tegen Mike te schreeuwen en te gebaren hoe hij de
truck vlak tegen stalen balken aan moet rijden. Mike wordt hier niet goed van.
Dan moeten we snel de truck verlaten omdat een andere vrachtwagen met enkele
centimeters tussenruimte naast de onze moet staan en kunnen we Tosh niet meer
meenemen naar het bovendek. Hij moet nu alleen een uur voor in de vrachtwagen
blijven, wat hij niet gewend is. Als we zijn aangekomen in Ceuta en weer in
onze truck gaan, zien we dat Tosh zich helemaal uit zijn tuigje heeft gewurmd
en dat hij in paniek uit het raam heeft gehangen en alles voorin de cabine
heeft natgekwijld. Gelukkig is hij niet door het openstaande raam gesprongen en
op zoek gegaan naar ons.
De grensformaliteiten verlopen snel en soepel. Het
scheelt een boel invulwerk van papieren als je in Nederland al de
invoerpapieren voor de truck en quad klaarmaakt. Dit kan via de site van de
douane van Marokko. Het invoerpapier heet een D-16ter.
Op de camping in Martil, waar het 34 graden is, doen we
de was en vullen onze drinkwatertank weer bij. Ook doen we inkopen in het dorp en
wisselen geld; voor 1 euro krijgen we 10.60 dirham.
Op 24 september rijden we naar een klein meertje iets ten
zuidoosten van Ouezzane. Het is vandaag een feestdag in Marokko; slachtdag.
Elke familie slacht vandaag 1 of meerdere schapen, afhankelijk van de grootte
van de familie. De rest van de week gaan ze alleen maar schaap eten. Onderweg
zien we bij de huizen de gevilde schapen aan de bomen hangen. Ook zijn er
mensen die hun schaap in de plaatselijke autowasserette slachten. De economie
ligt vandaag plat en er is ook bijna geen verkeer op de weg.
In Fes kopen we een Jawal sim-kaart van Maroc Telecom zodat
we voor een gunstig tarief kunnen bellen en internetten(0,60 per minuut bellen
naar Nederland). De simkaart is een jaar geldig en je kan overal
opwaardeerkaartjes kopen. De camping in Fes, Le Diamant Vert, is (permanent?)
gesloten.
In de buurt van Taza bewonderen we het Tazekka National Park. Prachtig groen natuurgebied met kloven, grotten en rotsen begroeid met
kurkeiken en naaldbomen. Onderweg vinden we stukken versteend hout. Als we de
truck op 1400 meter hoogte parkeren voor de overnachting gaat het even flink te
spoelen.
Via Guercif rijden we richting Missour. Een stukje ten
zuiden van Oulad Oulet El Haj parkeren we de truck bij een mooie rivierbedding met
mini waterval. Het is vandaag erg warm en we kunnen onszelf heerlijk afkoelen
in de kleine met regenwater gevulde poelen tussen de rotsen. Er zijn op deze
plek neolitische speerpunten en andere stenen gebruiksvoorwerpen te vinden.
De volgende dag staan we een stuk ten zuiden van Missour
weer bij een rivierbedding en zien opnieuw speerpunten en stenen
gebruiksvoorwerpen. ’s Avonds begint het te spoelen en te onweren.
We rijden via Midelt en Errachidia door naar Meski waar
we 1 nacht op de vieste camping van Marokko staan; La Source Bleue. We zijn
hier de enige reizigers en toch zijn de wc’s zo vies dat zelfs de Marokkanen er
niet meer heen durven te gaan.
Via een wasbordpiste rijden we van Erfoud naar Erg
Chebbi. Omdat het de afgelopen dagen veel geregend heeft, zijn de lage vlaktes
voor de hoge zandduinen op sommige plekken gevaarlijk drassig. Tussen de
zandduinen zijn veel neolitische/mesolitische microlieten te vinden.