Marokko, oktober 2015
We staan een aantal dagen bij de zandduinen van Erg
Chebbi en rijden dan naar Merzouga/Taouz om de piste richting Zagora te rijden.
Omdat het hier afgelopen week 3 dagen constant heeft geregend wordt ons door
Marokkanen afgeraden deze piste te rijden i.v.m. niet doorrijdbare oueds. Als
je wil weten op welke plekken je wel de oueds kan oversteken, moet je een gids
bij je hebben, en daar hebben wij geen zin in.
We laten ons niet kisten en proberen via Fezzou/Tafraout
de Sahara op bovengenoemde piste te komen. Op een aantal plaatsen blokkeren flinke
zandduinen de weg. Op die plekken verlaten we de weg en manouvreren tussen de
zandduinen door. Een official die de hele dag op een heuvel op de uitkijk staat
raadt ons opnieuw af om de piste richting Zagora te nemen. Met een kleine 4x4
zou het misschien lukken om door de modderige oueds te rijden, maar niet met
onze zware truck. Leuk is wel dat we in Fezzou toevallig onze
nomadenkennis/fossielengraver Salem tegenkomen. In het enige theehuis van
Fezzou drinken we een paar glaasjes thee met hem en geven hem een zak met
gebruikte kleding. Het is hier overdag 36 graden en we doen voor het eerst ’s
avonds onze zwaaiventilator in het woongedeelte aan om wat af te koelen.
We rijden naar Zagora en blijven een aantal dagen op
camping l’Oasis Palmier staan. Leuke en nette camping gelegen in een oase een
stukje buiten Zagora, met helaas geen goed drinkwater. Ook op deze plaats is de tijd van de dadeloogst aangebroken. De
woensdag/vrijdag-soukh bevindt zich niet meer in het centrum van Zagora maar
enkele kilometers ten westen van het centrum. Je kan je voor 5 dirham met de
taxi naar het centrum van Zagora laten brengen. Op de camping ontmoeten we
aardige Duitsers, Ingrid en Peter, met hun 30 jaar oude MAN truck.
Na een paar dagen Zagora rijden we via de nieuwe korte weg naar Foum Zguid. Op de camping midden in het dorp vullen we onze drinkwatertank weer bij met goed water. Als we de truck aan de walstroom zetten, houdt de victron stroomomvormer er, waarschijnlijk door de te hoge temperatuur in onze garage, mee op. Als we de volgende dag ons aggregaat testen, houdt deze er ook na 1 minuut mee op. Na resetten van de victron en bijvullen van de olie in het aggregaat, doen beide apparaten het gelukkig weer. Een stukje buiten Tata staan we bij een oude oase. Opnieuw is het veel te warm om een wandeling te maken en de omgeving te verkennen. De volgende dag rijden we een leuke piste tussen de bergen.
Na een paar dagen Zagora rijden we via de nieuwe korte weg naar Foum Zguid. Op de camping midden in het dorp vullen we onze drinkwatertank weer bij met goed water. Als we de truck aan de walstroom zetten, houdt de victron stroomomvormer er, waarschijnlijk door de te hoge temperatuur in onze garage, mee op. Als we de volgende dag ons aggregaat testen, houdt deze er ook na 1 minuut mee op. Na resetten van de victron en bijvullen van de olie in het aggregaat, doen beide apparaten het gelukkig weer. Een stukje buiten Tata staan we bij een oude oase. Opnieuw is het veel te warm om een wandeling te maken en de omgeving te verkennen. De volgende dag rijden we een leuke piste tussen de bergen.
In de buurt van Tata
In de oase van Tighmert bezoeken we Hassan en Samira van
camping l’Oasis de Tighmert. We worden uitgenodigd om samen met diverse familieleden
te eten. Heel vriendelijk, alleen kunnen we dan nog niet weten dat we pas om
half 1 ’s nachts te eten krijgen. Het erg goed smakende schapenvlees wordt met stukjes
brood en met de handen uit een grote schaal gegeten; wij krijgen een bord en
bestek. Omdat Hassan af en toe alcohol drinkt, bidt hij geen 5 keer per dag tot
Allah.
De volgende dag komt er een vrouw langs die de handen en
voeten van Samira met henna vermengd met citroensap “tatoeert”. Met een klein spuitje
worden voeten en handen van sierlijke lijntjes henna voorzien. Na een tijdje
drogen, wordt de henna er met een mes afgekrabd. 
In El Ouatia (Tan Tan Plage) staan we op camping
Atlantique. Omdat het toilet/douche gebouw afgesloten is, mogen we gebruik
maken van de douche/wc in een van de bungalows op het terrein. Zowel in de
woonkamer als in de douche liggen veel dode? kakkerlakken. Voor het douchen
vegen we eerst alle kakkerlakken bij elkaar en blijkt dat ze niet allemaal dood
zijn. De helft van de beesten rent hard weg en komt weer tevoorschijn in de
douchebak terwijl we douchen. De Duitsers Ingrid en Peter komen de volgende dag
ook op de camping en we hebben het erg gezellig met elkaar. De camping heeft
goed drinkwater en in het dorp kan je levensmiddelen inslaan en geld wisselen. In
het eerste dorp na El Ouatia, Akhfenir, ruilen we onze lege gasfles in en kopen
een volle voor 45 dirham.
Ingrid und Peter
Bij de haven van Tarfaya nemen we een weg naar links en
komen zo op een nieuwe weg (staat op geen enkele kaart) die in de buurt van
Foum El Oued uitkomt. Een mooie rustige weg waarmee je het drukke Laayoune
omzeilt. Bovendien is deze route qua landschap aantrekkelijker dan de andere
weg naar Laayoune. Een stukje buiten Tarfaya staan we in de buurt van het
gestrande passagiersschip dat vroeger naar de Canarische Eilanden voer. Van een
Marokkaan krijgen we zomaar gegrillde sardientjes. De marine royale, die hier
om de 500 meter een militaire post heeft, komt een praatje maken en houdt ’s
nachts de omgeving goed in de gaten. Er wordt in het donker zelfs gecontroleerd of er geen illegale vluchteling onder onze truck is gekropen.
16 Kilometer na Lamsid overnachten we bij de prachtige
oued van Ougnit. Hele vlaktes zijn bezaaid met stenen werktuigen, waaronder
pijlpunten, uit de Neolitische tijd. In de oued zijn bijzondere vormen stenen
en platen seleniet te vinden. Van de vissers uit het vissersdorp krijgen we
elke dag gratis verse vis. ’s Nachts en ’s ochtends waait en regent het flink
waardoor de vlaktes zijn veranderd in een modderbak; we rijden daarom door naar
Boujdour. Hier hebben we weer telefoonbereik en kunnen we internetten met het
thuisfront. In de Sahara kan je beter een Inwi telefoonkaart hebben, omdat
Maroc telecom hier slecht of niet werkt. In Boujdour kan je bij de watertorens
goed drinkwater tanken. Ook de volgende dag regent het flink. Op sommige
plaatsen is de weg door de Sahara maar 4,5 meter breed en 2 vrachtwagens kunnen
elkaar niet passeren zonder de berm in te moeten rijden. We moeten een half uur
wachten op een vrachtwagen die vastzit in de berm en uit de modder getrokken
moet worden. Pistes landinwaarts kunnen voorlopig niet gereden worden. We
willen overnachten in Oued Lakraa, maar dat vissersdorp is onbereikbaar geworden
door de weggespoelde weg erheen.
In Dakhla staan we een paar dagen op de camping en doen inkopen bij de overdekte markt. Onder Dakhla tot aan de Mauritaanse grens zijn geen groentes en fruit meer te krijgen.
