Op 1 januari willen we een piste rijden die vlak langs de
Algerijnse grens gaat, maar op 4 kilometer van de grens worden we tegengehouden
door militairen. We rijden in de zogenaamde militaire zone en moeten terugkeren
naar M’hamid. Onderweg merken Jorina en Gerrit dat hun truck een lekke band
heeft en deze moet eerst gerepareerd worden. Omdat de band niet gerepareerd kan
worden in M’hamid en Ouled Driss, staan we een nachtje op de camping in Ouled
Driss, en rijden Gerrit en Jorina de volgende dag door naar Zagora voor de
bandenreparatie. Marcel, Yvon en wij nemen een piste vanuit M’hamid en gaan
zandduinen rijden. Wij leren veel van hun, want het zijn echt geweldige zandrijders.
Volgens ons zijn er maar weinig mensen die zo enthousiast worden van bijna niet
bereden zandgebieden. Met de bandenspanning op 2,5/3 gaat onze truck er goed
doorheen. Opnieuw overnachten we tussen de zandduinen. Mike zet de volgende dag
de bandenspanning weer omhoog omdat we over een stenige piste moeten rijden,
maar het gevolg hiervan is dat we bij een stuk met los zand, vast komen te
zitten. Bandenspanning weer omlaag en we rijden onszelf snel weer los. Marcel
en Mike “spelen” ’s middags met de quad in de “zandbak”. We vervolgen de rit
weer met zijn 6en en rijden via de mulle zandbanen en –duinen van Erg Chegaga
naar Lac Iriki.
Op de vlakke bodem van dit meer, dat vroeger een zee was, kan
hard geraced worden met de trucks. Een nacht overnachten we tussen de
zandduinen, een andere nacht bij een heuvel met orthocerus fossielen en de 3e
nacht 40 kilometer voor Foum Zguid in een mooie oued. Er zijn opvallend weinig
reizigers/toeristen in het gebied. Met een grote boog rijden we noordelijk om
de “tajinepotberg” bij Foum Zguid heen en op weg naar de “zaagtandbergen” zien
we rotsblokken met prehistorische gravures. Op sommige blokken staan slangen?
en verderop op een hoge heuvel is een rotsblok met een gravure van een koe?
Prehistorische gravure bij Tantana
De
route tussen de zaagtandbergen is lang niet bereden en de regen heeft diepe
geulen in de doorgang tussen de bergen gesleten. De laatste kilometers naar
Foum Zguid zijn onprettig vanwege de kapotgereden wasbordpiste.
In Foum Zguid doen we inkopen en zijn de eerste klanten
op de nieuwe camping die een stukje noordelijk van het dorp ligt. De camping
blijkt nog niet helemaal klaar te zijn en daarom zitten er geen deuren in de
toiletten en douches. Apart is ook dat de 2 wc’s die de camping rijk is, zich
in de doucheruimtes bevinden. De elektriciteitsvoorziening is goed, maar het
kraanwater komt uit een put en is te zout om als drinkwater te gebruiken. Mike
vult onze watertank met stromend water uit de oase. We staan 3 nachten op de
camping en doen was-, schoonmaak- en reisverslagklusjes. Vanaf de camping heb
je een mooi uitzicht op de bergen.
Dorp bij Foum Zguid
Gerrit en Jorina blijven nog een aantal
nachten op de camping staan en Marcel, Yvon en wij rijden verder. 16 Kilometer
westelijk van Foum Zguid nemen we een piste die richting Tissint gaat. We
rijden door een prachtig landschap met bergen en savanne achtige vlaktes, waar
alleen de giraffes en zebra’s nog ontbreken. Op een gegeven moment komen we uit
bij een oued met met veel diepe door water uitgesleten geulen, die voor de
trucks niet berijdbaar is. Daarom maken we een doorsteek tussen de bergen, waar
het pad zo smal is dat we bijna niet tussen de rotsblokken kunnen doorrijden en
komen uit bij de normale weg. Bij Tissint rijden we via een steil pad een
canyon in waar we bijna vast komen te zitten in de mulle rivierbedding.
30 Kilometer voor Tata nemen we een piste die via een
westelijke boog onder Tata uitkomt. Het pad is nog nooit bereden door trucks
want op veel plekken moeten we met onze takkenschaar de accaciabomen bijsnoeien
om er onder door te kunnen rijden. Helaas worden we na enkele kilometers tegengehouden
bij een militaire post en mogen wij zonder schriftelijke autorisatie van Rabat
niet verder rijden. We overnachten ergens op de piste. De volgende dag doen we
inkopen in Tata en rijden verder richting Imitek. Voor Imitek nemen we een
piste door een reservaat waar dorcas gazelles leven. De piste is voornamelijk
erg smal en stenig met veel accaciabomen waar we met de trucks langs moeten
rijden, maar als troost ziet Mike de volgende ochtend wel een gazelle. In het
reservaat zitten ook mouflons, kleine struisvogels en jakhalzen. De piste komt
uit bij de stenige gravelroad van Imitek naar Akka.
Ten Noorden van Akka
Van Ouabelli rijden we via
een piste naar Icht. Aan de rand van de rivierbedding vinden we veel kleine
prehistorische werktuigen (microlieten). We overnachten in een rivierbedding
tussen Tarhijight en Fask en aan de randen van de oued vinden we schelpen en
resten van koralen en stromatolieten. Een bewijs dat dit woestijngebied vroeger
zee was. In Guelmim doen we inkopen en nemen dan een weg die parallel loopt aan
de doorgaande weg naar Tantan. We rijden tussen heuvels begroeid met allerlei
soorten cactussen.
Als we de truck parkeren voor de overnachting ziet Yvon een groene slang een verlaten huisje inkruipen en zetten we de trucks voor de zekerheid maar een stukje verderop. ’s Avonds in de maneschijn, zien we een grote witte cirkel rond de maan; het is de allereerste keer dat we zoiets zien. Later lezen we op internet dat dit veroorzaakt wordt door ijskristallen in de lucht. Vanaf Aioun Ighouman rijden we via een smal en hobbelig stenig pad waar de trucks maar net oppassen, door heuvels bezaaid met cactussen die gekweekt worden voor de cactusvruchten. De huisjes die in de heuvels liggen, zijn alleen bewoond in de tijd van de cactusvruchtenoogst. Na een stukje rijden over asfalt slaan we linksaf de oued Draa in en rijden net zover tot het pad ophoudt. Hier parkeren we de trucks voor de nacht. De volgende ochtend waait het stevig en het zand vliegt ons om de oren. We rijden door naar El Ouatia waar we wat inkopen doen. Bij de ingang van de staplek bij oued Chbika is een slagboom geplaatst waardoor vrij staan of overnachten hier niet meer mogelijk is. In de buurt van oued Mafatma beginnen we aan de track die we van Julia en Adrian hebben gekregen. Om in het oued dal te komen, moeten we via een steil pad een bergplateau oprijden en afrijden. Hierna komen we in het dal terecht dat omringd wordt door steile krijtrotsen. We parkeren de trucks op een heuvel, die bezaaid is met vuursteen. De krijtrotsen aan weerszijden van de oued bestaan uit gekleurde lagen kalk, platen vuursteen en grote (holle) bollen van kalk. Marcel en Yvon vinden een fossiel van een ammoniet in een kalklaag. ’s Nachts horen we gehuil van jakhalzen.
Als we de truck parkeren voor de overnachting ziet Yvon een groene slang een verlaten huisje inkruipen en zetten we de trucks voor de zekerheid maar een stukje verderop. ’s Avonds in de maneschijn, zien we een grote witte cirkel rond de maan; het is de allereerste keer dat we zoiets zien. Later lezen we op internet dat dit veroorzaakt wordt door ijskristallen in de lucht. Vanaf Aioun Ighouman rijden we via een smal en hobbelig stenig pad waar de trucks maar net oppassen, door heuvels bezaaid met cactussen die gekweekt worden voor de cactusvruchten. De huisjes die in de heuvels liggen, zijn alleen bewoond in de tijd van de cactusvruchtenoogst. Na een stukje rijden over asfalt slaan we linksaf de oued Draa in en rijden net zover tot het pad ophoudt. Hier parkeren we de trucks voor de nacht. De volgende ochtend waait het stevig en het zand vliegt ons om de oren. We rijden door naar El Ouatia waar we wat inkopen doen. Bij de ingang van de staplek bij oued Chbika is een slagboom geplaatst waardoor vrij staan of overnachten hier niet meer mogelijk is. In de buurt van oued Mafatma beginnen we aan de track die we van Julia en Adrian hebben gekregen. Om in het oued dal te komen, moeten we via een steil pad een bergplateau oprijden en afrijden. Hierna komen we in het dal terecht dat omringd wordt door steile krijtrotsen. We parkeren de trucks op een heuvel, die bezaaid is met vuursteen. De krijtrotsen aan weerszijden van de oued bestaan uit gekleurde lagen kalk, platen vuursteen en grote (holle) bollen van kalk. Marcel en Yvon vinden een fossiel van een ammoniet in een kalklaag. ’s Nachts horen we gehuil van jakhalzen.
De volgende dag vervolgen we
onze route. Aan de sporen van de track is te zien dat deze zeer lange tijd of
nog nooit door een truck is bereden. Het pad is erg smal en de banden van de
trucks moeten over de struikjes in de oued heenrijden. Het is een pittige route
met zeer smalle steile, soms rotsige of zanderige, hellingen omhoog en naar
beneden. Het woestijnlandschap met de steile krijtrotsen is adembenemend mooi
en bijna buitenaards. Omdat we dagenlang geen mens hebben gezien of gehoord, is
het niet aan te raden om deze route met slechts 1 voertuig te rijden.
Dit pad moet met de truck gereden worden
Het pad eindigt in het bijna verlaten dorp Abateh, waar
slechts 1 eettentje annex winkeltje geopend is en waar ik maar 4 broden mag
kopen omdat de dorpsbewoners anders zonder brood komen te zitten. Van Abateh
buigen we af naar oued Chbika. Op de heuvels langs de oued zijn veel oude
graven en tumuli te zien.
Een stuk voor Sidi Akhfenir nemen we een piste langs oued
Ouaar en oued Ez Zahar. Een vlak, stenig landschap met diep gelegen oueds waar
af en toe water stroomt. In de oued zijn hoog gelegen poelen water te vinden,
die helaas lopend niet bereikbaar zijn.
Overnachtingsplek Ez Zahar
In Sidi Akhfenir slaan we boodschappen, diesel en
drinkwater in voor de volgende 150 kilometer piste naar het zoutmeer bij Khawi
Nam, dat in het Nationaal Park Kenifiss Naila ligt. Het waait hard en er is
veel zand in de lucht. Als we landinwaarts rijden stijgt de temperatuur naar 29
graden en merken we niets meer van de zandstorm. De piste is weinig bereden en
er liggen veel moeilijk te ontwijken scherpe stenen op de route. Na 1,5 dag
hobbelen door het vrij saaie, vlakke landschap met lage bosjes, houden we het voor
gezien en rijden via een mooie omgeving met oranjebruine zandduinen en een veel
beter pad terug naar het asfalt. Omdat we 16 dagen achtereen piste hebben
gereden, gaan we naar de camping in El Ouatia voor onderhoud aan vrachtwagens
en mens. Op de camping ontmoeten we Gerrit en Jorina weer. Zij vertrekken de
volgende dag richting het noorden.
Mijn 55e verjaardag vieren we in El Ouatia. De volgende dag vertrekken Marcel en Yvon richting M'sied en blijven wij nog een dagje staan. Op 28 januari rijden we noordwaarts richting Guelmim. Gerrit en Jorina sms-en dat Hassan van camping l'oasis de Tighmert een zoon heeft gekregen en daarom gaan we even bij Hassan en Samira langs om de baby te bewonderen en een kadootje te geven. In Marokko is het gebruikelijk dat 7 dagen na de geboorte van een kind een groot feest wordt gehouden. Wij worden van harte uitgenodigd, maar besluiten verder te gaan rijden.
Een klein stukje voor Bou Izakarne nemen we een smal weggetje richting Tiznit. Het eerste gedeelte van de route gaat door mooi landschap met arganbomen en heuvels met rotsblokken en cactussen. De natuur heeft het bijna architectonisch aangelegd. De tweede helft van de route gaat door saai landbouwgebied.
Onder Agadir staan we op de camping bij Sidi Wassay, wat onze grootste vergissing tot nu toe is op deze reis. Het staat er bomvol Hymers en het lijkt wel een bejaarden club-med. Kost ook nog eens 90 dirham per nacht (excl. electra).
Via de N8 rijden we richting Marrakech. Prima weg die door mooi landschap gaat. Een stuk voorbij Chichaoua zetten we de truck in een eucalyptusbos. Het lijkt meer op het Eucalyptabos met meneer de uil, omdat Tosh tot 3 keer toe wordt aangevallen door boze uilen, die hun territorium of nest verdedigen. De uil komt geruisloos van achteren aanvliegen en zet zijn klauwen in Tosh zijn rug. Tosh durft de rest van de dag en ook de volgende ochtend niet meer buiten te lopen.
Een klein stukje voor Bou Izakarne nemen we een smal weggetje richting Tiznit. Het eerste gedeelte van de route gaat door mooi landschap met arganbomen en heuvels met rotsblokken en cactussen. De natuur heeft het bijna architectonisch aangelegd. De tweede helft van de route gaat door saai landbouwgebied.
Onder Agadir staan we op de camping bij Sidi Wassay, wat onze grootste vergissing tot nu toe is op deze reis. Het staat er bomvol Hymers en het lijkt wel een bejaarden club-med. Kost ook nog eens 90 dirham per nacht (excl. electra).
Via de N8 rijden we richting Marrakech. Prima weg die door mooi landschap gaat. Een stuk voorbij Chichaoua zetten we de truck in een eucalyptusbos. Het lijkt meer op het Eucalyptabos met meneer de uil, omdat Tosh tot 3 keer toe wordt aangevallen door boze uilen, die hun territorium of nest verdedigen. De uil komt geruisloos van achteren aanvliegen en zet zijn klauwen in Tosh zijn rug. Tosh durft de rest van de dag en ook de volgende ochtend niet meer buiten te lopen.