De necropolis (begraafplaats)
van Chiarate is bijzonder vanwege zijn grote terras (60 cm. hoog en 16 meter doorsnede)
waar een tombe op is geplaatst. Het is het tot nu toe grootste gevonden
graf-terras in Marokko. De totale begraafplaats met veel verschillende vormen
graven, neemt 1 hectare in beslag. Omdat er veel aterien gebruiksvoorwerpen
rondom de graven liggen, zou je denken dat deze plek ca. 30.000 jaar oud is.
We rijden terug naar de N1
en nemen de zuidpiste naar sebkha Imlili maar omdat er bij de sebkha een
zandstorm staat, rijden we snel via de deels erg stenige noordpiste weer terug
naar het asfalt.
Op 4 januari rijden we
naar Dakhla om onze visa en de invoer van de truck te verlengen. Visum
verlengen kan bij de Surete National (politie). N. 23.42.015 W 15.55.907. Voor
de visa leveren we per persoon 2 kopieen van de pagina uit het paspoort met
inreisdatum-stempel, 2 kopieen van de pagina uit het paspoort waar je foto op
staat en 2 losse pasfoto’s in. Er hoeft geen enkel formulier door ons te worden
ingevuld. We leveren ’s ochtends alles in en kunnen het nieuwe visum de
volgende ochtend tussen 11 en 12 uur weer ophalen. In de tussentijd gaan we
naar camping Moussafir om water te tanken en de was van bijna een maand te
doen. Er arriveren Duitsers met 24 Mercedessen en een brandweerauto die hun
auto’s voor een goed doel in Mauritanië gaan verkopen. Vanaf vertrek uit
Duitsland hebben ze 3,5 week de tijd om naar Dakar te reizen en daar weer het
vliegtuig terug naar Duitsland te nemen.
5 Januari halen we de visa
op en rijden door naar het douanekantoor (rechts naast de ingang van het
vliegveld) om de invoer van onze truck te verlengen. Ook dit gaat erg
gemakkelijk. Nadat een mevrouw kopieën
van kentekenbewijs, groene kaart en paspoorten heeft gemaakt en een meneer een
krabbeltje en stempel op de achterkant van ons oude invoerpapier heeft gezet,
mag onze truck opnieuw 3 maanden in Marokko blijven. De dame van de douane
vertelt ons dat verlengen van de invoer-periode voor truck/camper alleen
mogelijk is in Dakhla.
We rijden weer naar het
zuiden en bij Bir Gandouz Centre nemen we wanneer de gendarmerie even niet
oplet, snel een afslag naar Bir Gandouz
Kazerne. Volgens onze
kaart moet er vlak voor de militaire basis van Bir Gandouz een piste beginnen
die naar het noorden loopt. De piste is onvindbaar en voor we het weten staan
we voor een slagboom van de militaire basis. Ook bij de militairen is de piste
niet bekend. We moeten dus weer omkeren.
Achter de slagboom ligt een mooi terrein waar we kunnen draaien, maar de
militairen weigeren helaas de slagboom omhoog te doen. Alles is hier
“interdit”.
Een stuk voorbij de
militaire basis rijden we de woestijn in maar het lukt ons helaas niet de
beoogde piste te vinden. Als de gendarmerie
ons de volgende dag bij Bir Gandouz Centre ziet, wordt zeer geïrriteerd
gevraagd waar wij ineens vandaan komen. Later horen we van Yvon en lezen we op internet dat het op dat
moment onrustig was in dit grensgebied Marokko/Mauritanie omdat de Polisario
dreigde de Africa Eco Race te blokkeren die door het gebied zou rijden.
We rijden weer noordwaarts
en nemen een korte piste naar het uiteinde van sebkha Mahariyat, grenzend aan
St. Cyprien Bay aan de Atlantische Oceaan. Een mooie overnachtingsplek op een
plateau. Het beneden gelegen strand is helaas 1 grote verzameling van plastic
afval.
We rijden verder richting
Aousserd en nemen 36 km. voor dit kazernedorp opnieuw een oude RPDpiste die
naar de gravures van Gleibat Al Masdar gaat. Ook deze piste is weinig bereden
en gaat afwisselend over savanne-achtige vlaktes en heuvelachtig terrein.
Vergeleken met het gebied van de vorige piste is de woestijn hier veel
donkerder van kleur. We rijden door het Adrar Souttouf gebied, wat een uitloper
is van het Mauritanische Adrar Gebergte. Boven op de top van de berg Gleibat Al
Masdar zijn op primitieve manier koeien en karretjes in rotsblokken gegraveerd.
Onduidelijk is wat voor karretjes het moeten voorstellen: strijdwagens,
transportwagens of jachtwagentjes?
Op de terugweg zien we nog
een tumulus en een necropolis. De volgende dag komen we in een zandstorm
terecht. Gelukkig kunnen we nog een paar streepjes in het midden van de weg
zien. Ook de dag erna als we in Oued Lakraa zijn, waait het nog erg hard en is
er weer sprake van een “zonsverduistering” door al het zand in de lucht. In Boujdour
slaan we broden en groenten in en doen de was op de onaantrekkelijke, ommuurde camping
Sahara Line. Het water van de camping is te zout om in onze drinkwatertank te
gooien.
Vanaf Laayoune loopt een
nieuwe asfaltweg naar het kazernedorp El Hagounia. De weg wordt blijkbaar zeer
weinig gebruikt, want op veel plekken is de doorgang geblokkeerd door op de weg
gewaaide fikse zandduinen. Er zit niks anders op dan om de zandduinen heen te
rijden. De asfaltweg stopt abrupt aan het einde van het dorp bij een oued. We steken
de oued over en rijden 45 km. via een stenige saaie vlakte waar rijen zoemende hoogspanningsmasten
staan, naar de “waterval” van Khawi Nam. Voordat we er zijn, moeten we opnieuw
door een oued met deze keer een behoorlijk steile opgang. Omdat het al enige
tijd geleden is dat het heeft geregend, is de waterval meer een onzichtbaar
klein stroompje. Er zijn veel deheledagdoor-steekmuggen en door een verkeerde
zonlichtinval is het moeilijk een behoorlijke foto van Khawi Nam te maken.
Mike ontdekt dat er opnieuw een stalen ophangbeugel van de boiler is afgeknapt. Gelukkig hebben we nog een spanband en hangt de boiler nu dus met 2 spanbanden aan de achterwand van de woonunit.
Khawi Nam |
Mike ontdekt dat er opnieuw een stalen ophangbeugel van de boiler is afgeknapt. Gelukkig hebben we nog een spanband en hangt de boiler nu dus met 2 spanbanden aan de achterwand van de woonunit.
Vanaf Khawi Nam nemen we
de rechter piste van ca. 60 km. naar de asfaltweg richting Akhfenir. De piste,
die sinds de herfstregens niet meer bereden en soms verdwenen is, is
grotendeels onaangenaam om te rijden en er zitten 2 steile stenige afdalingen
in. Het landschap is wel prachtig en afwisselend met vergezichten over oueds en
sebkhas.
In El Ouatia (TanTan
plage) tanken we goed drinkwater en rusten een paar dagen uit op camping
Atlantique. De elektrische installatie van de camping begint op een avond te knallen, roken en branden en aangezien de camping geen blusapparaat heeft, stellen wij onze kleine poederblusser maar beschikbaar. Gelukkig loopt het met een sisser af en heeft de hele camping de volgende middag weer stroom. We staan nog een paar dagen op een vlakte in de buurt van Fask en besluiten dan langzaamaan richting Europa te rijden.
.
2 opmerkingen:
Heerlijk, jullie avonturen! Prachtige gravures weer gevonden.
Geniet van jullie reis, we blijven meereizen!
Groetjes van ons
Schitterende vondsten. Hopelijk de brandblusser niet nodig :) goede reis verder!
Een reactie posten